میبرد دل گنبد تو، بیشتر با پرچمت هر تکانش میتکاند غم ز دلها پرچمت

میبرد دل گنبد تو، بیشتر با پرچمت

هر تکانش میتکاند غم ز دلها پرچمت

در فراز و در نشیب این جهان دریافتم

هر چه بالا رفت پائين آمد الّا پرچمت

هر کسی یک محرمی دارد برای خویش و من

حرف هایم را همیشه گفته ام با پرچمت

حاجت ناچیز نوکر محضرش چیزی که نیست

ریشه هایش زنده کرده مرده ها را پرچمت

آسمان، سقف حسینیه است و منبر کوه ها

رعد ناله ، سینه زن امواج و دریا پرچمت

ارمنی ها هم‌ ارادتمند درگاه تواند

دیده ام ماه محرم در کلیسا پرچمت

من یقین دارم ، بساط روضه حاجت می دهد

پس مدد یا فرش روضه پس مدد یا پرچمت

دست بر پرچم کشیدم ، دست از جرمم کشید

وقت توبه هم کشیده جورِ من را پرچمت

خادمان روضه را با سایه ی طوبی چه کار

سایه اش روی سر ما هست آقا پرچمت

پهلوان هر سپاهی را علمدارش کنند

نیست بیخود که رسیده دست سقا پرچمت

اولین پرچم همان پیراهن خونی توست

بوی مقتل می دهد نصب است هر جا پرچمت

چادر بی بی نشد، ای کاش میشد لااقل

ای بزرگ قوم می پوشاندنت با پرچمت

گروه یا مظلوم