زهرای حیدر، بعد تو دنیا نمیسازه به ما دنیای حیدر
زهرای حیدر، حرف رفتن میزنی میلرزه دست و پای حیدر
زهرای حیدر، روی زخمای تن تو مرهم از اشکم گذاشتم
شرمندم آخر، تو برام سنگ تموم گذاشتیو من کم گذاشتم

آسمون روی سرآل الله آوار شد
هر چه شد بین در و دیوار شد
ریشه ی سر نیزه ها مسمار شد وای
سلام مادر ایتها الصدیقه شهیده
ای هجده ساله ی قد خمیده

این شبا حال و هوای خونمون خیلی عجیبه
التماست میکنم بیشتر بمون علی غریبه
من که از فضه شنیدم بهتری الحمدلله
در زدم دیدم خودت پشت دری الحمدلله