وقتی نبود صحبت ما بود صحبتش وقتی نبود خلقت ما بود خلقتش

وقتی نبود صحبت ما بود صحبتش
وقتی نبود خلقت ما بود خلقتش

عالم به درک کنه مقامش نمی رسد
نائل به درک فضه بیاید نهایتش

چادر نماز فاطمه شأنش نبوت است
شأنی که برتر است ز نوح و نبوتش

آن از نجابتش که گرفته ز کور رو
رفته به جنگ چل نفر این از شجاعتش

خانه به خانه منّت انصار را كشيد
مانند کوه پشت علی بود غیرتش

از سیلیِ به صورت زهرا گذر نکرد
محشر درست كرد خداوند بابتش

ماندم چگونه بر در خانه لگد زدند
جبريل با اجازه می آمد به خدمتش

تا گفت: ذابَ لَحمی عَلی… صِرتُ کَالخیال
حال علی خراب شد از شرح حالتش

تا دست او شکست غرور علی شکست
کم میرود به خانه علی از خجالتش

زهرا سپرد تشنه نماند لب حسين
مانند چوب، خشک شد آخر وصيتش

با بازوی شکسته ی خود دوخت پیروهن
اما به دست شمر هدر رفت زحمتش

گروه”یا مظلوم”